Ik kan het niet, bang om te falen…

Even een paar grote stappen terug in de tijd… hoe een (negatieve) gedachte kan ontstaan.

Een meisje van een jaar of 10 is aan het zingen in de huiskamer en heeft er plezier in. Haar broer geeft aan dat ze vreselijk vals zingt en dat het niet om aan te horen is. Het meisje stopt met zingen, de lol is ervan af. Het is geen eenmalige gebeurtenis. Het komt vaker voor dat dit meisje hoort dat ze beter niet kan zingen.

Deze opmerkingen hebben er niet voor gezorgd dat dit meisje echt ophield met zingen, hebben zich wel in haar hoofd genesteld. ‘Ik kan niet zingen’! Natuurlijk was ik dat meisje. En ik heb nog steeds geen Idols aspiraties, maar wat ik ermee wil zeggen, is dat negatieve opmerkingen van anderen heel lang in iemands systeem kunnen blijven hangen. Het kan die persoon ervan weerhouden om ergens voor te gaan, waar diegene misschien wel naar verlangt.

De gedachten zoals:’ ik kan het niet’, of ‘dat lukt me nooit’, blijven dan overheersend aanwezig… Misschien herken jij dit wel, of heb je zelf ook iets soortgelijks meegemaakt. Een situatie waarin iemand (een ouder, leraar, opa, oma, broer/zus, etc.) in je omgeving een oordeel over je heeft gehad of nog steeds heeft.

De mensen in je omgeving hebben meer invloed op je dan je misschien zelf denkt. Sta er eens bij stil welke gedachte je over jezelf hebt. Is deze gedachte werkelijk van jou, of heb je die gedachte van iemand over genomen? Wat heb jij meegekregen van de mensen om je heen? Wat heb jij als kind (regelmatig) te horen gekregen dat je niet goed deed?

Waarschijnlijk zijn de meeste opmerkingen met de beste bedoelingen gemaakt. Om op het voorbeeld van het zingen terug te komen; niets is zo vernederend als dat je wordt gezegd dat je geweldig zingt en het tegendeel is waar. Het zou ook zomaar kunnen zijn, dat de ander je bewust wilt kwetsen, omdat diegene zelf onbewust zijn of haar pijn afreageert op de ander. De pijn van: ‘ik ben niet goed genoeg’.

Er zijn manieren die handiger zijn om dit een ander duidelijk te maken. Het kan een uitdaging zijn om het op een manier te vertellen waarbij je de ander geen pijn doet en toch tot een oplossing komt die voor beiden prettig is. Hoe?

Iemand die vals zingt, daar kun je behoorlijk last van hebben. Door te vertellen wat het met jou doet (pijnlijke oren of hoofdpijn) en je verzoekt de ander vriendelijk om daar rekening mee te houden, komt de boodschap al heel anders over. Ook als het een kind betreft, is de wijze waarop je elkaar benadert van belang in hoeverre je respect toont naar de ander. Door een sfeer te creëren waarbij iemand zich veilig voelt om in te gaan op je verzoek, of juist niet, is een voorwaarde om het verzoek een kans te geven.

We doen elkaar regelmatig pijn met woorden. Dat gebeurt vaak onbewust en/of is goed bedoeld. Een leven zonder pijn is een utopie. Aanvaarding dat het erbij hoort helpt om ruimte te maken voor iets beters. Waar zeg jij tegen jezelf dat je iets niet kan? Welke stemmetjes in je hoofd blijven hardnekkig door kletsen? Is dat stemmetje eigenlijk wel van jou, of is dat de stem van iemand anders? Hoe denk je over jezelf? Is dat jouw gedachte of is deze mening  je lang geleden aangepraat door iemand anders? Weet dat je iedere dag opnieuw kan kiezen om iets nieuws te leren.

Wat zou je willen leren?

Wat leer je van je kinderen? Wat laten zij jou zien? Wat raakt je?  Ouders zijn een voorbeeld voor kinderen. En kinderen volgen je voorbeeld, niet je regels. Waardoor je bij jezelf te rade: Waar luister ik niet naar?’  als er niet naar je wordt geluisterd. Wat vraag ik van mijn kind wat ikzelf nog niet doe? Je kind is een spiegel van jezelf.

Gelukkig leren we iedere dag van elkaar, dat maakt het leven zo mooi én tegelijk zo uitdagend. We hebben elkaar daarbij nodig. Zolang we elkaar de ruimte geven om te kunnen groeien, is er speelruimte om te leren van en met elkaar. ‘Ik kan het wel, ik heb alleen een beetje tijd nodig om te oefenen…’. Ik stel me open op om nieuwe mogelijkheden te ontdekken. Ga je mee op avontuur?

Liefs Lisa

P.s. Vanaf januari start ik een super tof pilot programma, waarbij ik je drie maanden lang wekelijks inspireer en informeer over diverse onderwerpen waar je tegenaan kunt lopen met je kind. Denk aan zelfvertrouwen en weerbaarheid vergroten, omgaan met de emoties van je kind, hoe je meer rust, warmte en een veilige, gezellige sfeer in huis creëert, etc. Is dit iets voor jou? Hou mijn mails in de gaten…