De afgelopen periode kan je als intens hebben ervaren, als je net zo gevoelig bent als ik. Het drukke gedoe rondom de feestelijkheden en verwachtingen waar je eigenlijk geen behoefte aan hebt, maar er evengoed bij hoort en je er niet aan ontkomt. Op allerlei lagen voel ik de uitnodiging om me los te maken van wat me niet meer dient, zodat het lichter, liefdevoller en vrijer is.
Eerst zie ik de reflectie van angst in kinderogen en het onveilig voelen om je uit te spreken wat er nodig is om ontspannen jezelf te zijn. Ik zie de schrik en het verzet tegen het zenuwachtige gevoel dat er is.
Ik zie dat ze om de dingen heen draait, zich stil houdt, zich verzet. Ze houdt zich in door niet te zeggen wat er ook voelbaar aanwezig is, bang voor afwijzing, dat ze niet voldoet aan de verwachting en daarvoor wordt afgestraft.
Ik voel zelf de pijn als angstige gevoelens er niet mogen zijn. Onbewust keer ik terug in het verleden. Gedachten spoken in mij rond, dat je niet zo moet zeuren, liever gehoorzamen of nog beter; ga door. Deze gedachten krijgen een halt toe geroepen, in het hier en nu, en stap voor stap geef ik me over aan wat ik voel nu ik ook de liefde ervaar.
Allerlei onzuiverheden willen het licht zien, zodat de transformatie naar liefde en licht wordt bereikt. Ik dacht dat ik behoorlijk open minded was en mijn kinderen onvoorwaardelijk liefheb. En ja, dat is waar én blijkbaar ook weer niet.
Zo blijk ik op sommige aspecten in de relatie met kinderen, partner en andere geliefden ongeduldig, verwachtingsvol, afkeurend of afwijzend te zijn, dan ik vooraf had kunnen voorzien.
Ik dacht dat ik gemakkelijk benaderbaar ben, en dat alles bespreekbaar is. Het laat zien dat ik ook mijn uitdagingen voorgeschoteld krijg. Geliefden laten mij zien en weten dat ik over bepaalde onderwerpen in zoverre een mening heb, dat het lastig voor ze is om met mij erover te praten. Ik merk een vervelend, narrig gevoel waar ik graag van weg blijf.
Uiteindelijk komen we er samen uit, omdat ze van mij weten dat ik bereid ben naar mezelf te kijken. ietwat tegenstribbelend, dat wel.
In mijzelf wordt zichtbaar waar ik onbedoeld aan vasthoudt, wat ik liever blijk los te laten. Helend en bevrijdend als je erdoorheen gaat, alhoewel… heel eerlijk…dit proces uitdagend is voor mij.
Ik weet, uitdagingen overwinnen is voor een goed doel, zodat onze kinderen vrij zijn van oude lasten. En ook ik voel me lichter, liefdevoller en vrijer.
Zie jij ook de problemen of zorgen, waar kinderen mee te maken krijgen en ben je bereid om ze vrij te maken zodat de wereld lichter en liefdevoller wordt.
Welkom.
Liefs Lisa