Ooit ben ik zo moe en is het uit bed komen een hele tour. Ik kan amper in beweging komen. Het ouderschap en werken combineren, is een ingewikkelde taak. Vooral op de momenten dat mijn kind extreem is in het uiten van frustraties en intens verdriet, die ze laat zien. De emoties die naar voren komen, zodra ze geconfronteerd wordt met haar leerprobleem. Het leren lezen wat ooit lastig voor haar is. Wat ze ook doet, er komt niet of nauwelijks beweging, in het proces.
De frustratie en het verdriet die dit teweeg brengt, maakt het voor mij als ouder dat ik me machteloos voel. Ik ervaar een druk van ‘het goed willen doen’ en voel me schuldig, dat ik haar niet kan helpen. Zo heb ik zelf nota bene jarenlange ervaring als leraar en voel ik me hierin falen. Ik heb er alles voor over om de situatie te verbeteren en help waar het kan, om het leuk en prettiger te maken voor haar.
In de loop van de jaren vond ik dat de school te weinig deed om de situatie te verbeteren en gaf ik -inwendig- de schuld aan hen. Men was afwachtend en nam nauwelijks actie. De echte ommekeer kwam, toen ik te ver over mijn grenzen was gegaan en mijn lichaam flink protesteerde. Ik werd genoodzaakt om thuis te blijven en voor mezelf te gaan zorgen.
De automatische piloot ‘eerst aan een ander denken, voordat je aan jezelf denkt’ en ‘de volle verantwoordelijkheid nemen over de zorg voor mijn kind’, hadden hun sporen nagelaten. Zo kon het niet meer… Ik voelde de noodzaak om in beweging te komen. Het probleem -van mezelf- onder de loep nemen. Wat heb ik hierover te leren?
Wat wijst mijn kind aan, waar ik -van binnen- naar mag kijken?
Is er, binnen het systeem, iets wat zij me wilt vertellen?
Gaandeweg vraag ik mezelf af, hoe het zover heeft kunnen komen? Waar liggen mijn leerproblemen? Wat heeft me zover over die grens (van wat ik aan kan) gebracht…. En daar stuiter ik terug in mijn verleden. Ik blijk, door ingrijpende gebeurtenissen in het verleden als jong kind, tot bepaalde conclusie te zijn gekomen, die nu niet meer lijken te werken. De conclusies dat ik niet goed genoeg ben en het niet waard ben om liefde te krijgen. Met als gevolg dat ik me teveel aanpas en meebeweeg met de ander. Ik durf niet goed mezelf te laten zien, doe me stoerder voor dan ik werkelijk ben met al mijn kwetsbaarheden, en los dit liever alleen op.
Waar ik me geen raad mee weet, van hoe je constructief met je gevoelens om kan gaan, laat ik me niet of nauwelijks ondersteunen of aanmoedigen. Ik doe het allemaal wel zelf en denk dat ik niemand nodig heb. Het blijkt een illusie.
Het blijkt de grootste obstakel te zijn, waar ik nu als ouder tegenaan loop. Ik heb geen idee hoe ik mijn kind constructief met haar frustraties en verdriet het beste kan begeleiden. Dit gemis weet ik in te halen door hulp te aanvaarden, opleidingen te volgen en in boeken te duiken. Hierdoor voed ik mezelf met de kennis die ik heb gemist en weet ik vervolgens wat mijn kind nodig heeft om haar te begeleiden naar geluk.
Door eerst mezelf te geven wat ik nodig heb, ben ik in staat om daarna mijn kind te kunnen ondersteunen en geven wat zij nodig heeft. Ik merk dat de ontwikkeling die ik doormaak, haar goed doet. De energie die ik eerder stopte in het willen oplossen van de problemen op school, stop ik nu in het voeden van mezelf.
Deze ommekeer zorgt ervoor dat ik bewust wordt en meer weet over mezelf. Wat ik denk, voel en van daaruit handel en ik word milder naar mezelf. Het om hulp durven vragen gaat me steeds beter af. Hoewel ik ook begrijp dat het niet erg is als je het even niet meer weet. Dat het juist is om hulp en steun toe te laten. Dat dit niets te maken heeft met het niet goed genoeg zijn en ik weet dat mijn kind het waard is om haar de ruimte te geven en steun te aanvaarden.
Doordat ik bezig ga met mijn leerschool, hier aankijk wat er aangekeken wilt worden, verloopt haar leerschool met steeds meer gemak en plezier. Door meer begrip te hebben voor mijn kwetsbare kant en ik meer en meer verwachtingen laat varen, komt haar ontwikkeling steeds meer vanzelf in beweging. Er komt ruimte voor oplossingen die ik vooraf niet had kunnen bedenken. Door stapje voor stapje in beweging te komen- incl. de spannende facetten- groeit het vertrouwen en dit brengt veel moois in beweging.
Mijn dochter komt in de ban van de Harry Potter serie. Na het voorlezen van de eerste twee delen, wil ze na de inleiding van deel 3, graag zelf verder lezen. Het zaadje – van meer en meer met plezier lezen – wordt hiermee gepland. Het zorgt er nu haast vanzelf voor dat ze meer gaat oefenen. Dit keer met ‘oefening’ wat ze zelf leuk vind. De serie van Harry Potter wordt veelvuldig opnieuw gelezen.
De middelbare school brengt haar letterlijk nog meer in beweging. Ieder uur een loopje van lokaal naar lokaal, zorgt ervoor dat ze uit het hoofd haar lijf kan ontladen. De dagelijkse fietstocht en 2 á 3 keer sporten per week, zijn een verrijking voor haar. Later vertelt ze me dat ze dit bewegen erg had gemist en dat dit zo enorm belangrijk is voor haar.
Nu doet ze de Pabo en je raadt al welke richting ze heeft gekozen: Sport en beweging… Zij weet als geen ander dat het bewegen tussen het leren en oefenen door, enorm kan bijdragen aan het welbevinden van een kind. En ik weet inmiddels dat het in beweging zijn en blijven -in een natuurlijke flow- op elk gebied – een enorm waardevol is om je goed te voelen…ook als ouder.
Deze situatie ligt dan ook gelukkig al heel wat jaren achter ons. Zonder de hulp van de methode kindertolken van PresentChild® heb ik deze inzichten en ervaringen niet kunnen krijgen. De vertaalslag, die een kindertolk kan maken, raakt een snaar van binnen en heeft me enorm veel gebracht. Het heeft mijn begrip voor mijn kind vergroot. Het leidt tevens tot wederzijdse waardering en respect. Ik weet en heb zelf ervaren dat kinderen je veel leren over het wat het leven inhoudt, terwijl jij hen leert over het leven.
Het blijft nog iedere keer bizar om te zien wat voor wisselwerking we hebben. Het voordeel is dat ik nu weet -als ik onaangenaam wordt geraakt- hoe ik daar mijn voordeel mee kan doen én haar daarmee ook help.
Mijn leven voelt zoveel vrijer, lichter en échter. Heel eerlijk, het is voor beide een flinke verbetering om helemaal jezelf te kunnen zijn in de wetenschap dat je goed bent zoals je bent. Het wederzijdse begrip, het onderlinge respect en waardering maakt het veel waard om in de relatie te investeren, wat ieders geluk bevordert.
Weet jij dat het zo niet langer kan en wil je in beweging komen om vrijblijvend af te spreken? Of voel jij dat het juist is om in beweging te komen en te onderzoeken wat je kind jou wilt aanwijzen? Neem gerust vrijblijvend contact met me op, zodat we een datum kunnen prikken, om te onderzoeken of ik iets voor je kan betekenen.
Liefs,
Lisa Groot
P.s. Donderdagavond 29 april 2021 om 20 uur, kun je je GRATIS aanmelden voor het webinar: ‘Spiegelgedrag en de vertaalslag van een kindertolk.’
Laat je verrassen wat je kind jou wilt aanwijzen, waar jij jullie geluk kunt vinden.. Een fijne ontmoeting met gelijkgestemden, waar je ook nog eens veel nieuwe inzichten op doet over je kind. Meld je even aan via de mail: info@grootgelukkindercoaching.nl , zodat ik je de praktische informatie kan mailen. Ook als deze keer niet lukt, kun je me mailen, zodat we kunnen bekijken wat wél lukt.