We plagen elkaar graag en op diverse manieren. Daar kunnen we allebei om lachen en dat voelt goed. Binnen onze relatie is er gelukkig alle ruimte om eerlijk te zijn over wat we van iets vinden en tot waar het oké is. We weten wanneer het niet meer leuk is, het huilen ons – bij wijze van spreken – nadert. We voelen aan wanneer de grens wordt bereikt en het over kan gaan in pesten.
Wanneer de ergernissen zich opstapelen en we regelmatig worden geconfronteerd met deze vorm van pesten, kunnen we op een andere manier gaan kijken. Waar plagen (of pesten) we onszelf mee?
We nemen bijvoorbeeld uitnodigingen aan, waar we eigenlijk helemaal geen zin in hebben. Ja zeggen, maar waar we denken dat dit nu eenmaal zo hoort. Of we hebben het gevoel dat we er niet onderuit kunnen komen, omdat dit bij onze functie of positie past en dit van ons wordt verwacht. Waar houden we teveel rekening met anderen dan juist is voor onszelf?
Het aanpassen en rekening houden met de ander is een kwaliteit die kan doorschieten. Onderliggende overtuigingen zoals hierboven beschreven, zijn mij niet vreemd en sterker nog, ze brachten me ook veel. De onbewuste behoefte van gezien willen worden, werd op deze manier namelijk wel voorzien. Ik hoorde erbij en ergens voelde dat fijn. Achteraf gezien deed ik het te vaak en dit zorgde ervoor dat het geplaag over ging in mezelf pesten. Oftewel de kosten werden hoger dan de baten.
Bij iedere keuze blijft het juist om onszelf af te vragen wanneer het goed is om een grens aan te geven, zodat we vriendelijk en liefdevol de ontspannen ouder blijven.
Merk jij op dat er veel gepest wordt om je heen, erger je je eraan of maak je je zorgen over de gevolgen dat bepaald gedrag kan veroorzaken? Leef zelf het leven dat je je kinderen gunt. Kinderen zijn het meest gebaat bij het juiste voorbeeld. Wanneer je uitstraalt waar jij in gelooft, zullen ze dat op een gegeven moment vanzelf overnemen.
Al op hele jonge leeftijd kun je je kinderen leren om aan te geven wanneer de grens is bereikt van iets wel of niet (nog) leuk vinden. De makkelijkste manier om dit met kinderen te oefenen is door in het alledaagse leven elkaar de ruimte te geven dat beide kanten er mogen zijn. Dat het prima is om te spelen én juist is om aan te geven wanneer je wilt stoppen.
In plaats van nog heel even doorgaan, deze geluiden serieus nemen door te benoemen wat je ziet veranderen in de houding van je kind en te checken of het klopt wat je ziet. Door deze signalen serieus te nemen – wanneer je ziet dat de grens is bereikt- te begrenzen waar nodig, leren kinderen al jong aanvoelen op welke signalen ze het beste kunnen letten.
In het alledaagse leven van mezelf – als ouder en leraar op een basisschool – heb ik mijn kennis en ervaringen gebundeld in het e-book ‘De liefdevolle ouder’. Hier vind je de pagina waar je het e-book gratis kunt downloaden, nadat je de mail hebt bevestigd. Je ontvangt vanzelf mails waarin ik je op de hoogte houd van mijn ervaringen die ik opdoe in mijn leven. Ik vertel je over de mogelijkheden om samen te werken en nodig je uit om zelf uit te schrijven of uit te reiken wanneer dat juist voor je voelt.
Word je geplaagd door problemen en/of zorgen, mail me gerust, om eens vrijblijvend af te spreken. Natuurlijk vertrouw ik erop dat je jezelf serieus neemt en ruimte maakt voor een tevreden, gezond, plezierig en gelukkig leven.
Liefs Lisa