Aandacht voor je kind
“Trek je jas nu aan, we gaan!”. Dit is al de derde keer dat je al mopperend op je kind staat te wachten.” Schiet eens op, stop met ruzie maken of met het getreuzel en doe wat ik je heb gevraagd”.
“Trek je jas nu aan, we gaan!”. Dit is al de derde keer dat je al mopperend op je kind staat te wachten.” Schiet eens op, stop met ruzie maken of met het getreuzel en doe wat ik je heb gevraagd”.
Een 7-jarig kind dat nergens zin in heeft. Boos wordt om de kleinste dingen. Nauwelijks wil avondeten, moeilijk in slaap kan komen door gepieker en niet naar school toe willen gaan. Vaak last hebben van lichamelijke klachten zoals buikpijn, zonder aanwijsbare redenen. En veel aandacht vragen, heel veel aandacht willen! LEES VERDER
Leven in het nu! Een fijne relatie met mijn man en kinderen. Volop kunnen genieten van dit moment. Ontspannen en vol vertrouwen in het leven staan. Ruimte voor mezelf en mijn aandacht richten op de dingen die mij inspireren. Het lukt steeds beter. Komt het doordat ik vertrouwen heb in het leven, dat ik meer rust ervaar en dit terug zie bij mijn kinderen?
Doorzetten op momenten dat het leven even niet loopt, zoals je dat graag zou willen zien. Daar waar we eerder enthousiasme over voelde, verandert gaandeweg in lastige situaties en problemen. Dit kennen we allemaal wel als kind én als volwassene. Wat mag er dan ontstaan? Wat kan je dan veranderen zonder ertegen te vechten of ervan weg te lopen?
In de tijd dat ik als ouder te ver over mijn eigen grenzen ging, niet goed voor mezelf zorgde en veel last had van schuldgevoelens naar mijn kinderen, was ik niet in staat om het leven te leiden waarnaar ik verlangde. Ik wilde het idyllische plaatje van het gelukkige gezin, waarin men zich veilig voelt bij elkaar en de kinderen compleet zichzelf kunnen zijn waardoor ze vanuit dat veilige nest kunnen groeien en bloeien tot zelfstandige, gelukkige mensen. Ik ervaarde het ouderschap als een flinke uitdaging.
Deze week was ik in gesprek met een moeder over de moeilijkheden waar ze tegenaan loopt met haar 15-jarige dochter. De dochter heeft een vriendje, waar de ouders niet zo blij mee zijn. Moeder ziet dat haar dochter zichzelf verliest in het contact met haar vriend. De vriendinnen van de dochter voelen zich afgeschreven en zijn er nu klaar mee. De ouders proberen grenzen aan te geven, maar elke keer lijkt het liegen en bedriegen daar juist erger mee te worden.
Het leren lezen verliep bij mijn kind niet zoals ik dat voor me had gezien. Het rooskleurige beeld van een kind, dat in groep 3 gretig de lesstof in zich op zou nemen om zo de wereld om haar heen steeds beter te leren kennen, was niet de werkelijkheid zoals die er toen uitzag. Dat kwam niet omdat ze dit niet graag wilde! Met haar motivatie was niets mis. Het lukte haar niet om grip op de lesstof, het lezen, te krijgen.
Het sinterklaasfeest nadert. De spanning wordt voor de kinderen die hierin compleet meegaan, al voelbaar. Af en toe zien de kinderen op televisie of in de winkels al de aankondigingen van dit mooie feest. Voor de meeste ouders en kinderen is dit een periode die als leuk en gezellig wordt ervaren. Ikzelf heb echter een periode met mijn kind gehad, dat ik het als minder plezierig heb beleefd.
Het grote geluk zit in de kleine dingen. Als je op zoek gaat in jezelf, dan vind je het geluk wat je altijd al bij je draagt. Je eigen kwaliteiten en talenten. Wat je te bieden hebt aan anderen zijn de parels in jezelf. Misschien zitten ze nu nog verstopt, of verborgen onder het stof. Uiteindelijk komen je kwaliteiten naar de oppervlakte en voel je je hierdoor krachtig en vol vertrouwen. Je kunt dan de rust vinden en ervaren dat je al een mooi mens bent. Je ontdekt waar je kracht ligt en bedenkt wat je daar allemaal mee kan gaan doen. Zodra je de mogelijkheden voor je ziet en ernaar gaat handelen, ervaar je dat je zelf invloed hebt op je leven.
De eerste levensjaren van je kind ben je als ouder vooral aan het verzorgen. Eten, drinken, slapen en spelen. Je zorgt voor veiligheid, liefde en aandacht door in te spelen op de basisbehoeften van je kind. Op een bepaald moment verandert dit verzorgen naar opvoeden in zelfstandigheid. Je kind kan en ontdekt steeds meer en jij geeft je kind steeds meer ruimte om zelfstandig te worden. Jij, als ouder, begeleidt dit proces door te vertellen wat je kind wel en niet mag.